Zoals ik het zie: Haring bracht kunst terug naar de straat én het hart, een levendige herinnering dat eenvoud vaak het meest menselijke verhaal vertelt. Anno 2025 is dit nog steeds een heikel punt. Keith Haring (1958–1990) begon eind jaren ’70 met krijttekeningen in de New Yorkse metro, waar hij zijn simpele lijnen en levendige figuren tot een universele beeldtaal smeedde. Vanaf 1980 groeide hij uit tot een icoon van de popart, met solo-exposities vanaf 1982 en grote muurschilderingen die tot op vandaag symbool staan voor verbondenheid, vrijheid en sociale betrokkenheid. Zijn werk vertelt in krachtige lijnen en primaire kleuren het verhaal van een tijdperk vol energie, strijd en solidariteit. De dansende figuren blijven ook nu nog dezelfde filosofische boodschap uitdragen: kunst is voor iedereen, kunst is beweging, kunst is leven.