Ik schilderde The Weight of the Heat vanuit een groeiende zwaarte, niet alleen in de luchten boven brandende bossen, maar in de stilte die erop volgt. Het klimaat is geen verre storm meer; het brandt onder onze voeten. Hoewel ik meestal water schilder, vroeg dit vuur om een plek op het doek. Ik koos voor primaire kleuren, de meest eerlijke die ik ken: rood dat als rook door de borst stijgt, geel dat flikkert en snijdt, blauw dat zijn adem inhoudt. Samen vormen ze een vlam die minder als vernietiging voelt, en meer als waarschuwing één die we te lang genegeerd hebben. Dit schilderij draagt het gewicht van onze traagheid. Mijn penseel bewoog trager dan de hitte die het probeerde te vangen. In elke streek voelde ik de tijd rekken en breken. The Weight of the Heat is mijn poging om die spanning vast te houden: tussen haast en stilstand, tussen de stem van de natuur en onze echo die te laat komt.