Als mensen spelen we in de aarde waarin we onszelf op bepaalde manieren vormen. Vaak bedekken we onze ware kleuren en talenten. Gelukkig brengt het leven ons onvermijdelijk regen. We kunnen ons richten op de regen, de tranen, het openbreken van de vaste grond waarop we onszelf proberen op te bouwen. Of we kunnen ons richten op de nieuwe kleuren die we door deze gebeurtenissen ontdekken. Want net die regen, die ons bedruipt, doorweekt of ons zelfs verdrinkt in de emoties, weekt de hardste aarde los. Eerst zien we misschien enkel het modderige water. Maar als het water tot rust komt en helder wordt, zien we dat onder de modder van conditionering ons unieke goud te wachtte om ont-dekt te worden.