acryl op doek. Toen ik in 2023 op reis was in IJsland waren het vooral de immense ijsschotsen en de gigantische Vatnajökull gletsjer die je -als je het zuiden van het eiland verkent- in de verte ziet liggen. Het doet je als mens nietig en klein voelen tov die gigantische natuurelementen. Ook de ijsschotsen die -versneld- smelten en hun weg banen naar de open zee waren indrukwekkend. De gletsjer is 2000 jaar geleden ontstaan dus het ijs dat nu losbreekt en in het gletsjermeer terechtkomt is minstens even oud. Deze ijsschotsen waren kunstwerken op zich. Deze beelden waren blijven hangen en wou deze verwerken in mijn schilderijen. Toen deze werken gefinaliseerd waren en ik er vanop een afstand naar keer ging er een koude rilling door me heen. Dat kan alleen maar betekenen dat dit - voor mij althans - een geslaagd werk is. Het schreeuwde precies om aandacht: 'kijk naar mij'. Het straalt een zekere desolaatheid uit. Ik blijf er maar naar kijken.