Pol Bonduelle

Het continent der rusteloosheid

Sarah Desplenter

De waarachtige landschappen zijn diegene die we zelf creëren, want zo hun goden zijnde, zien we hen zoals ze werkelijk zijn, dat wil zeggen hoe ze geschapen zijn. Geen enkel van de zeven werelddelen interesseert me (…) Het achtste deel doorloop ik en is het mijne. (Fernando Pessoa, Het boek der rusteloosheid)

 Het achtste continent van Pol Bonduelle is in al zijn verscheidenheid, het continent der rusteloosheid waarvan enkel de schepper de codes, de mechanismen en de samenhang kent. Abstracte composities, droomlandschappen, krastekeningen, bloemen, stillevens, flamboyante of romantische landschappen. Net zoals de silhouetten die we zien, die dreigen in het labyrint verloren te lopen. Laat ons een uitweg zoeken… A-way.

Een onverbiddelijke orde

Een verpletterend aantal, een onverbiddelijke orde. Dat doet pijn. Pain’ter schilderen doet pijn, de missie is verpletterend. Een muur is bedekt met zwarte doeken, met maar weinig plaats voor het pas afgewerkt doek dat de schilder wil ophangen. Maar er zijn andere muren, in andere ruimtes. Het is een eeuwig herbeginnen. Getuigen van een zoektocht naar structuren, van het scheppen van reeksen waarvan het oeuvre de ultieme reeks vormt.

De personages van Bonduelle proberen te ontsnappen aan deze beknellende orde, aan dit geheel van Obstructions.