Ik schilderde dit intuïtief, liet kleuren en vormen verschijnen zonder ze in twijfel te trekken. Toen ik een stapje terug deed, zag ik ineens een kreeft verstopt tussen de bloemen. Het verraste me — en toch voelde het heel logisch. Ik ben een Kreeft. Op de een of andere manier had ik, zonder er bewust over na te denken, een stukje van mezelf geschilderd. Ik voegde bijna vanzelf een vis toe. Het leek alsof hij op zoek was… naar iets. Naar iemand. Misschien naar mij. Misschien naar jou. Soms weet een schilderij meer dan wij zelf.